In de tuinen van Martin Veltkamp is eenvoud een belangrijk uitgangspunt. Maar dit begrip heeft niets te maken met het begrip simpel. Eenvoud gaat over beheersing, over het zonder kunnen, het ongekunstelde.

Martin Veltkamp ontwerpt tuinen waarbij eenvoud een vorm van minimalisme is zonder concessies te doen aan comfort en luxe. Alles in het ontwerp heeft een duidelijk doel. Zo geeft een aantal grote potten met identieke beplanting op een rij richting aan. De lijnen in de tuin volgen de vormen van rechte en hoekige gevels van woningen. En deze vlakken staan in een goede verhouding tot het bouwvolume van de woning. In een goed ingerichte tuin komen deze lijnen tot stand door de keuze van veel dezelfde planten en het plaatsen van bomen in een rij waardoor richting wordt verkregen. Ton-sur-ton kleurstellingen en beperking in kleurgebruik tot de kleuren grijs, antraciet of wit versterken dit effect. En aardetinten of hout met een mooie nervatuur voegen de nodige warmte toe. Zo krijgt het geheel raffinement.

Naast beperking in kleurgebruik maakt Martin Veltkamp bij voorkeur gebruik van een kleine diversiteit aan materialen. Want juist door eenvoud in vormgeving van tuinen te combineren met luxe elementen in de tuininrichting komt de essentie van puurheid tot haar recht. Verandering van functie vereist echter toepassing van een ander materiaal. Wanneer een terras (waar men zich niet verplaatst) bestaat uit tegels, mag een looppad bestaan uit split. Duidelijkheid in gebruik van materialen geeft een prettige herkenning. Beton mag ook als zodanig worden herkend en de planken van een schutting blijven ongeschaafd. Dit zoeken naar eenvoud leidt overigens niet tot soberheid of ongemak. Op een minimalistisch grijs hardstenen bankje bijvoorbeeld komen zwarte comfortabele kussens te liggen. Dit maakt het geheel ongekunsteld maar wel luxueus.